شبکه مش بی سیم بعنوان نوع ویژه ای از شبکه های موردی بی سیم در نظر گرفته می شود. شبکه های مش بی سیم برمبنای همبندی مش هستند که در آن هر گره از طریق لینک های بی سیم به یک یا چند گره متصل می شود که امکان انتقال اطلاعات را در بیش از یک مسیر فراهم می سازد. افزونگی مسیر، ویژگی قوی همبندی مش است. در مقایسه با سایر همبندی ها، همبندی مش به گره مرکزی نیاز ندارد. این ویژگی های شبکه ها با همبندی مش آنها را شبکه های قوی با قابلیت اطمینان بالا برای تمامی خرابی های گره سرور بالقوه می سازند. در شبکه های مش بی سیم، مسیریاب های مش، سرویس های اتصال شبکه را برای گره های مشتری مش فراهم می سازند. کارایی و عملکرد خوب شبکه های مش بی-سیم به میزان زیادی به قرارگیری گره های مسیریاب های مش در سطح گسترش جغرافیایی برای دستیابی به اتصال شبکه، پایداری و پوشش کلاینت بستگی دارد. مسائل جایگذاری گره در بیشتر کاربردها، مانند مکان یابی تجهیزات، لاجیستیک و سرویس ها مطرح می شوند. در چنین مسائلی، تعداد مشخصی تجهیزات بالقوه برای سرویس دهی به مشتریان وجود دارد. هدف، یافتن مکان های تجهیزات است طوریکه هزینه ی سرویس دهی به تمام مشتریان برای برخی توابع معیار بهینه می شود.

شبکه مش بی سیم، مسیریاب، جایگذاری گره ها، کارایی، هزینه مسیریابی.

فهرست مطالب
فصل اول) آشنایی با شبکه های مش بی سیم و جایگذاری گرههای مسیریاب مش در آن   
1-1) مقدمه   
1-2) معرفی شبکه های مش بی سیم   
1-3) چالش های اصلی در شبکه های بی سیم مش   
1-4) بیان مسئله و اهداف تحقیق   
1-5) ساختار پایان نامه   
1-6) خلاصه و نتیجه گیری   
فصل دوم) مطالعه و بررسی روش های جایگذاری گره های مسیریاب در شبکه های مش بی سیم   
2-1) مقدمه   
2-2) معرفی روش های جایگذاری گره های مسیریاب در شبکه های مش بی سیم   
      2-2-1) جایگذاری گره های مسیریاب مش با استفاده از الگوریتم جستجوی ممنوعه   
       2-2-2) جایگذاری گره مسیریاب با بهینه سازی ازدحام ذرات با ضریب ساخت و آنالیز همگرا   
       2-2-3) جایگذاری گره مسیریاب مبتنی بر الگوریتم ژنتیک برای پارامترهای مختلف   
       2-2-4) تابکاری شبیه سازی شده برای جایگذاری گره های مسیریاب   
2-3) مقایسه روش های موجود   
2-4) خلاصه و نتیجه گیری