پیشرفت‌های اخیر در زمینه الكترونیك و مخابرات بی‌سیم، توانایی طراحی و ساخت حسگرهایی با توان مصرفی پایین، اندازه كوچك، قیمت مناسب و كاربری‌های گوناگون را ایجاد کرده است. این حسگرهای كوچك كه توانایی انجام اعمالی چون دریافت اطلاعات مختلف محیطی بر اساس نوع حسگر، پردازش و ارسال آن اطلاعات را دارند، موجب پیدایش ایده‌ای برای ایجاد و گسترش شبكه‌های موسوم به شبكه‌های حسگر بی‌سیم شده‌اند. تفاوت اساسی این شبکه ها با شبکه های سنتی، ارتباط این شبکه ها با محیط و پدیده های فیزیکی است. به طوریکه شبکه های سنتی ارتباط بین انسان ها و پایگاه های اطلاعاتی را فراهم می کنند در حالیکه شبکه های حسگر، مستقیما با جهان فیزیکی در ارتباط هستند و با استفاده از حسگرها محیط فيزيكي اطرف خود را مشاهده کرده و براساس مشاهدات خود تصميم گيري و عمليات درخوری را انجام می دهند. نام شبكه حسگر بي سيم يك نام عمومي است براي انواع مختلف و به منظورهاي خاص طراحي مي شود. برخلاف شبكه هاي سنتي كه همه منظوره اند شبكه-هاي حسگر تك منظوره هستند. چالش های بسیار زیادی در زمینه استفاده از شبکه های حسگر بی سیم وجود دارد. یکی از مهمترین چالش ها، ردیابی اهداف در شبکه های حسگر بی سیم است.
در سال های اخیر، کاربرد شبکه های حسگر بی سیم در زمینه هایی از قبیل جمع آوری خودکار داده ها و نظارت بر محیط زیست، به سرعت رشد پیدا کرده است. یکی از موارد مهم، استفاده از شبکه های حسگر بی سیم برای ردیابی هدف های متحرک است. ردیابی هدف، یک برنامه کاربردی مهم از شبکه های حسگر بی سیم است. در این نوع شبکه ها، میزان انرژی، مقدار توان محاسبه و ارتباطات و همچنین میزان پهنای باند، بسیار محدود هستند. یک شبکه حسگر بی سیم دارای چندین گره قدرتمند برای تجمع و باز پخش داده ها است. همچنین این شبکه دارای تعداد زیادی از گره های حسگر با انرژی محدود است که به صورت تصادفی مستقر شده اند تا هدف را در یک منطقه پوشش دهند. تغييرات اندازه گيري شده (پديده فيزيكي، شيميايي يا هدف هاي متحرك) توسط حسگرها به يك مركز كنترل گزارش مي شوند و در برخي موارد نيز اقداماتي از سوي مركز كنترل صورت مي گيرد. مثال هايي از محيط هاي به كارگيري اين شبكه ها شامل مواردی از قبیل، محيط هاي نظامي، منابع طبيعي، زيستگاه هاي حيوانات، محيط هاي شهري، كارخانه ها، خانه ها و مناطق شهري است. موضوع قابل ملاحظه ديگر، درگیر شدن سرويس ها و پروتكل هاي مختلف در رديابي هدف هاي متحرك است که مي توان براي هر سرويس يا پروتكل، معيارهاي مرتبط با كيفيت رديابي مطرح كرد. در واقع، كيفيت سرويس در اين شبكه ها به شدت تحت تأثير كاربرد مورد نظر است و اين موضوعي است كه كمتر به آن پرداخته شده است. سرويس ها و همچنین پروتكل هاي موجود كه عمدتا مسأله رديابي هدف هاي متحرك را درگير می كنند عبارتنداز، زمانبندي ، پوشش ، مكان يابي هدف و پروتكل هاي رديابي . درکل پروتكل هاي رديابي شبكه اي در لايه شبكه، انتقال و يا كاربرد شبكه قرار مي گيرند (Manuel A. Vázquez, 2016).
سیستم ردیابی هدف، اغلب نیازمند نظارت مستمر است؛ این بدان معنی است که همیشه گره هایی وجود دارند که می-توانند هدف را در امتداد مسیرش با کمترین تاخیر و بیشترین سطح میـزان پوشش تشخیص دهنـد. به شبکـه حسگر بی سیمی که برای ردیابی اهداف استفاده شود “شبکه حسگر ردیابی هدف” گفته می شود که هدف آن یـافتن مکان اشیا بصورت دوره ای به منظور پیدا کردن خط سیر آنها است. به علت محدودیت های خاص شبکه های حسگر، از نظر انرژی مصرفی، توان محاسباتی، حافظه گره های حسگر و شـعاع ارتباطی بین گره ها، همواره موازنه ای میان میزان مصرف انرژی و دقت ردیابی وجود دارد. چالش-های موجود در سیستم های ردیابی هدف شامل مواردی از قبیل، تامین انرژی، پهنای باند ارتباطاتی محدود و الگوریتم های توزیـع ،کنترل و محدودیت عملکرد اساسی گره های حسگر به خصوص در شبکه های بزرگ است(Serhan Coşar, 2016). ردیابی اهداف در شبکه های حسگر بی سیم به دلیل کاربردهای متنوع از جمله کنترل و نظارت بر محیط، ردیابی اهداف نظامی و غیره یک موضوع تحقیقاتی مهم در این شبکه ها است. یکی از عمده ترین چالش ها در این نوع شبکه ها، منابع محدود انرژی است، که مستقیما طول عمر شبکه را تحت تاثیر قرار می دهند. بنابراین همواره موازنه ای بین مصرف انرژی و دقت ردیابی لازم است تا مصرف انرژی را کاهش و دقت ردیابی را افزایش دهد.