مطلع سازی راننده ها از شرایط جاده ها، ترافیک، تصادفات و جنبه های مربوطه، جهت برقراری امنیت و تعدیل جریان خودروها در جاده ها اهمیت زیادی دارد. در راستای دستیابی به این هدف، دریافت اطلاعات دقیق و بموقع ضروری است (Sherali Zeadally, 2010). با بهرگیری از امـکانات فراهـم شده توســط فناوری های شبـکه های بین وسـایل نقلیه می توان از حوادث بحرانی جلوگیری کرد. اهداف شبکه های موردی بین وسایل نقلیه، فراهم سازی اتصال پیوسته برای کاربران سیار در حال حرکت در جاده است که امکان برقراری ارتباط با سایر کـاربران را بواسطه ی شبکه های مبتنی بر خانه یا اداره برای آنها فراهم می سازد و اتصال بی سیم کارا بین وسایل نقلیه را بدون دسترسی به هیچ زیرساخت ثابت، با فعال سازی سیستم حمل و نقل هوشمند ، ممکن می سازد. در راستـای استـفاده ی گسـترده از معماری ها، پروتکـل ها، سرویس های امن، مقیاس پذیر و قابل اطمینان در شبکه های موردی وسایل نقلیه، محققان با چالـش های متعددی مواجه شده اند. تعدادی از چالـش های مهم شامل مســیریابی، کیفیت سرویس، همه پخشی، حملات و تهدیدات امنیتی، ظرفیت شبکه، برخورد و تداخل، تاثــیرات توان ارسال روی الگوریتم های کنترل توان و عملکرد پروتکل، کنترل تراکم و کشف سرویس هستند (Bilal SM, 2012). یکی از مهمترین چالش هایی که تاثیر عمده ای در کارایی شبکه دارد، مسیریابی در محیط شبکه های موردی وسایل نقلیه است که به عنوان موضوع مورد مطالعه در این پژوهش، مورد بررسی قرار می گیرد. در صورتی‌که وسایل نقلیه در محـدوده ی واحـدهای کنار جاده باشند، پیام ها بطور مسـتقیم ارسـال می شوند، در غیر این صورت به نزدیک ترین واحدهای کنار جاده ا ی ارسال می شوند. ولی به دلیل تحرک بالا و توزیع پراکنده وسایل نقلیه در جاده، مسیریابی میان وسایل نقلیه به یک چالش مهم تبدیل شده است که ممکن است منجر به تاخیر تحویل پیام شود. تحویل پیام در شبکه های بین وسایل نقلیه از استراتژی ذخیره سازی و ارسال استفاده می-کند که در آن پیام ها در برخی از گره های میانی نگه داشته می شوند، تا زمانی که بهترین گره های ارسالی (وسایل نقلیه/واحدهای کنار جاده) پیدا شوند (Liu Y., 2013). مسیریابی نقش مهمی در کاربرد شبکه های بین وسایل نقلیه ایفا می کند، ولی تحرک سریع وسایل نقلیه و تغییر سریع همبندیشان باعث می شود که پروتکل های مسیریابی شبکه های موردی سیار سابق، برای رسـیدگی موثر به ایـن محیط منـحصربفرد کافی نباشند، زیرا گره های میانی نمی توانند همیشه بین مبدا و مقصد یافت شوند و اتصال پیوسته همیشه ایجاد نمی شود. این مسئله محققان را مجاب کرده است تا الگوریتم های مسیریابی مقیاس پذیری بیابند که برای توزیع های مسیر متناوب ناشی از تحرک وسیله نقلیه به حدکافی قوی باشد و اقدام به ارائه راهکارهای جدیدی کنند که بتوانند، بازده و نسبت تحویل بسته بهبود یافته ای تحویل دهند. پروتکل های مسیریابی زیادی برای شبکه های موردی سیار طراحی شده اند، که از میان آنها تنها تعداد کمی بطور مستــقیم قابل پیاده سـازی برای شبــکه های مـوردی وسـایل نقلیه هستـند. به هرحال، نتـایج شبیه سازی ها نشان می دهند که عملکرد شبـکه های مـوردی وسـایل نقلیه، تحت تاثیر عواملی از قبیل، انتقال اطلاعات فعال و سرعت بالای گره های سیار که متفاوت از عوامل موثر در شبکه های موردی سیار هستند. در نتیجه، شناسایی و مدیریت مسیریاب ها از وظایف مورد تقاضا برای شبکه های موردی وسایل نقلیه هستند. این واقعیت منجر به انواع چالش های تحقیقاتی برای طراحی پروتکل های مسیریابی مناسب شده است (Baraa RAA Sharef T, 2013). هدف اصلی پروتکل های مسیریابی، دستیابی به زمان ارتباطات کوتاه هنگام استفاده از حداقل تعداد گره در شبکه است. به منظور کاهش مصرف انرژی و میانگین مسافت ارسال، کمینه کردن تاخیر در ارسال اطلاعات و سربار ناشی از ارسال اطلاعات، راهکارهای کارا برای مسیریابی مورد نیاز است. بنابراین، در این پایاننامه یک راهکار مسیریابی آگاه از انرژی و مکان مبتنی بر گذرگاه مرکزی در محیط شهری شبکه های موردی وسایل نقلیه پیشنهاد می شود.