شبکه های اجتماعی سیار، شبکه هایی هستند که در آنها مجموعه ای از افراد براساس روابط اجتماعی مانند دوستی و مشارکت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. افراد یا گره های موجود در شبکه های اجتماعی سیار بعنوان دستگاه های سیار در نظر گرفته می-شوند و روابط اجتماعی آنها بعنوان ارتباطات متقابل دستگاه ها در نظر گرفته می شوند. چنین شبکه های اجتماعی سیار بدون زیرساخت بوده و خودسازمانده هستند، یعنی هیچ ایستگاه ارتباطاتی وجود ندارد و یک زوج دستگاه تنها در حالتی می توانند به یکدیگر پیام ارسال و دریافت کنند که وارد محدوده ارتباطاتی یکدیگر شوند. بنابراین، مسیریابی داده ها در شبکه های اجتماعی سیار بر پایه ی حرکت افراد و فرصت های آنها برای ارسال داده ها به مقصد است. دو نوع اطلاعات برای مسیریابی داده ها در شبکه-های اجتماعی سیار استفاده می شوند: اطلاعات مکـان و اطلاعات اجتماعی. اطلاعات مکان اشاره به داده های جغرافیایی دارد که شامل مختصات جغرافیایی، فاصله بین افراد و مواردی از این قبیل است که نشان دهنده ی ویژگی فیزیکی فعالیت افراد است. اطلاعات اجتماعی بصورت رابطه افراد، طبق گراف اجتماعی تعریف می شود که می تواند تماس های افراد، مرکزیت اجتماعی و شباهت اجتماعی باشد که نشان دهنده ی اطلاعات منطقی تعاملات افراد و سطح فعالیت افراد در این شبکه ها است. بنابراین، استراتژی های مسیریابی در شبکه های اجتماعی سیار به دو دسته اصلی تقسیم می شوند، استراتژی های مسیریابی مبتنی بر مکان و استراتژی های مسیریابی اجتماعی. این دو استراتژی مزایا و معایبی دارند. استراتژی های مبتنی بر مکان، داده ها را به گره هایی ارسال می کنند که از نظر جغرافیایی به مقصد نزدیک تر هستند، طوریکه به کوتاه ترین مسیر برای مسیریابی جغرافیایی دست می یابند. با این حال، از آنجایی که فرصت رویارویی گره ها در نظـر گرفته نمی شود، چنین مسیر مسیریابی ممکن است کـارا نباشد و نسبت تحویل مـوفق پیام تضمین نشود. از سوی دیگر، استراتژی های مسیریابی اجتماعی، داده ها را به گره هایی ارسال می کنند که از نظر اجتماعی فعال تر هستند. چنین استراتژی مسیریابی، امکان تحویل داده را تقویت می کند ولی به دلیل آگاه نبودن از مکان، ممکن است منجر به مسیریابی مسیرهای طولانی تر با تاخیر بیشتر شود (Zhu K., 2014). در این پژوهش به منظور رفع ایرادات راهکارهای قبلی از  یک راهکار جدید برای مسیریابی انطباقی داده با قابلیت اعتماد بالا در شبکه های اجتماعی سیار، استفاده می شود. روش پیشنهادی با استفاده از یک راهکار تصمیم گیری چند معیاره فازی اطلاعات مکانی( ویژگی های فیزیکی مانند فاصله بین افراد) و اطلاعات اجتماعی ( مانند سطح فعالیت گره در شبکه و  قابلیت اعتماد گره) را ترکیب نموده و مسیرهای مناسب با قابلیت اعتماد بالا را به منظور ارسال داده ها انتخاب می کند. استفاده از این روش ضمن کاهش تاخیر در ارسال بسته ها، نسبت تحویل بسته را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. همچنین روش پیشنهادی با کاهش تاخیر و افزایش نسبت تحویل بسته، کارایی الگوریتم را افزایش می دهد.