در سال هاي اخیر شبکه هاي موردي بین وسایل نقلیه توجه بسیاري از محققین و صنعتگران را به خود جلب نموده است. ویژگی هاي منحصر به فرد این شبکه ها نظیر سرعت بالاي وسایل نقلیه، همبندی پویاي شبکه و محیط خاص آنها موجب شده، مسیریابی در این شبکه ها با چالش هاي بی شماري روبرو باشد. پروتکل هاي مسیریابی زیادي با درنظر گرفتن این ویژگی هاي خاص براي شبکه هاي موردي بین خودرویی توسعه پیدا کرده است که هرکدام در تلاش هستند تا عملکرد شبکه را بهبود بخشند. اما هر کدام از این پروتکل ها تنها در شرایطی خاص، عملکرد مناسبی از خود نشان می دهند. لازمه توسعه پذیر بودن یک پروتکل مسیریابی در شبکه  هاي موردي بین خودرویی آن است که علاوه بر درنظر داشتن ویژگی هاي خاص شبکه، بتواند با توجه به شرایط و پیشامدها تصمیمات مسیریابی مناسب را اتخاذ نماید. با در نظر داشتن این تعریف، بسیاري از پروتکل هاي مسیریابی جدید درصدد برآمدند تا با درك مناسب تمامی شرایط شبکه، عملکرد خود را بهبود بخشند. پروتکل هاي مسیریابی همواره نقش مهمی را در شبکه ها ایفا می کنند. یک پروتکل مسیریابی مناسب می تواند تأثیر چشمگیري در بهره-وري و کارایی شبکه ها داشته باشد. در شبکه هاي موردي بین خودرویی نیز با توجه به ویژگی هاي گره ها و محیط پویاي شبکه، اهمیت پروتکل هاي مسیریابی بسیار زیاد است. یکی از ایده آل ترین راهکارهایی که در زمینه مسیریابی شبکه های موردی وسایل نقلیه استفاده می شود، شبکه های تحمل پذیر تاخیر است. در شبکه های تحمل-پذیر تاخیر، ماهیت شبکه به صورت غیر متصل در نظر گرفته می شود و با در نظر گرفتن این موضوع، به گره ها اجازه داده می شود تا در مواقع لزوم بسته را در حافظه موقت خود ذخیره نموده و حمل کنند. امروزه شبکه های تحمل پذیرتاخیر اقبال بیشتری برای پذیرش از سمت محققین برخوردار هستند. در واقع سرعت بسیار بالا وسایل نقلیه، تراکم متفاوت خودروها در ساعات و مکان های مختلف موجب می شود تا امکان دسترسی به سایر گره ها در هر زمانی وجود نداشته باشد. یکی از مهمترین معایب روش های بیان شده در این زمینه استفاده از معیارهای محدود برای انتخاب گره به منظور ارسال بسته ها است. دراین پژوهش برای رفع معایب روش های قبلی، از یک روش فازی تکامل یافته تحت عنوان اولویت بندی مسیرها بر اساس شباهت به راه حل ایده آل  جهت ترکیب معیارهای مختلف به منظور انتخاب گره جهت ارسال اطلاعات استفاده می شود. که این روش ضمن افزایش کارایی شبکه، طول عمر شبکه را نیز افزایش داده و تحمل پذیری تاخیر در شبکه را نیز بهبود می دهد. علاوه بر این روش پیشنهادی به طور قابل توجهی نرخ تحویل بسته ها را نیز افزایش می دهد.