سیستم های توزیع شده مجموعه ای از چندین کامپیوتر مستقل است که کاربر آن را به شکل یک سیستم واحد و یکپارچه می بیند. در این سیستم‌ها معمولا یک لایه نرم افزاری روی سیستم عامل به نام میان افزار  وجود دارد که مدل مورد نظر را پیاده سازی می کند.  با استفاده از راهکار توزیع ‏‌پذیری، با سیستمی کاملا مؤلفه ‏‏‌ای روبرو هستیم که خرابی یک جزء از سایر اجزا کاملا مستقل بوده و در صورت مواجه شدن با مشکل در یکی از اجزا، سایر اجزا همچنان به کار خود ادامه می دهند. با توجه به توزیع پردازش و عدم تاثیر خرابی جزئی از سیستم بر روی سایر اجزا، حتی در مواردی که از تجهـیزات سخت ‏‌افزاری معمولی اســتفاده می ‌شود، زمان پاسخ در حد قابل قبولی کوتاه خواهد بود. امروزه سیستم های توزیع شده به عنوان یکی از بهتـرین روش ها برای تقـویت زیرساخت های فناوری اطلاعات گشته است. با این حال مشکلات و مباحث مهمی در رابطـه با این سیستـم ها وجود دارند. چالـش های مهم موجود در سیسـتم های توزیـع شده عبارت اند از، امنیـت، دسترس پذیری، مجازی-سازی، زمان بندی، کشف سرویس ها  و سایر موارد (Anju, 2012). در سیستم های توزیع شده، عوامل گسترش سیستم، افزایش تعداد سرویس های دردسترس و درخواست های کاربران، تعداد منابع بسیار زیاد و مالکیت توزیع شده، مسئله ی کشف منبع را به یک چالش مهم در این سیستم ها تبدیل می کنند (Sim, 2010). با توجه به گستردگی سرویس های موجود در سیسـتم های توزیع شده، برای اینکه بتوان در سطح وسیعی از منابع موجود در این سیستم ها بهره برد، به راهکارهای مفیدی در کشف سرویس های موجود نیاز است. لذا گسـترش این سیستم ها و افزایش تعداد منابع در  دستـرس و نیز افـزایش تعـداد درخواست-های کاربران برای انجام کارهای محاسباتی خود با کمترین هزینه و در کمترین زمان ممکن، مسئله کشف منابع را به یک چالش در این سیسـتم ها تبدیل کرده است (Sim, 2010).